Antarctica, ga best even via Santiago de Chile

SILVERSEA

Jan van Durme, Footprints, is op weg voor expeditiecruise Antarctica met gloednieuwe Silver Endeavour, volg hier dagelijks zijn verslag:

Wie vanuit Europa naar Antarctica wil reizen, zal voor Silversea Expeditions inschepen in de zuidelijke hiel van Chili: in Puerto Williams. Dus een tussenstop op je heenreis, is een absolute aanrader, wil je ontspannen inschepen. Santiago is zeker een aanrader. De Chileense hoofdstad heeft zoveel te bieden met die unieke ligging, genesteld op een plateau (522 m boven zeespiegel), omringd door de kuststrook en de indrukwekkende met sneeuw bedekte Andes. In deze moderne stad met mediterraans klimaat (gemiddeld 14° C) is het zalig genieten van levendige wijken, van het historische centrum en het iconische Plaza de Armas tot de lommerrijke Barrio Lastarria, de hipster-designwijk van Barrio Italia, de glanzende wolkenkrabbers van het financiële district en de chique quartiers in het oosten. Daartussen heb je een veelheid aan prachtige parken.

Weetje: op een uurtje per wagen kun je skiën in de Andes of genieten van de indrukwekkende Pacifische kust.

Jan van Durme: "Antarctica? Ga best even via Santiago de Chile!" Vliegen naar Santiago

Of je nu kiest voor Air France vanuit Parijs, of je vliegt via Madrid met Iberia: het is een hele tocht. Vanuit Madrid is het exact 10.758 km, of omgerekend 13u vliegen. Deze vluchten zitten altijd goed vol, dus tijdig boeken is de boodschap. Voordeel is wel dat SILVERSEA steeds Door-to-Door cruises aanbiedt , m.a.w ophaling bij je thuis + heen/terug vluchten + transfers!

"Apotheose: net voor je Santiago bereikt, vlieg je over de Andes en dat… geeft je indrukwekkende beelden!"

Barrio Italia, je moet er absoluut geweest zijn

Wat ooit de ontmoetingsplek was voor Italiaanse immigranten in de 19e eeuw, is Barrio Italia vandaag de hotspot voor jong & oud die houden van leuke markten, prachtig gekleurde koloniale huizen, gezellige bars en trendy winkels (van wijn tot design). Het culinair aanbod is er overweldigend: van eenvoudige streetfood in cafés op de binnenplaatsen tot boetiekrestaurants. De vele muurschilderijen en straatmuzikanten maken het nog bonter. Te voet te bereiken vanuit Metrostation Santa Isabel, ga daar naar de Avenida Italia.

De beste metro van Zuid-Amerika

Het voordeel aan Santiago is, dat het de beste metro heeft van Zuid-Amerika. Een ticket (plastic kaartje) noemen ze daar “Bip!” en kost zo’n 5.000 Chileense peso (€ 5,4). Daarmee kan je overal naar toe. Deze zijn oplaadbaar en te koop aan Metro-loketten en in geautoriseerde winkels.

Onze aanrader: Mandarin Oriental Hotel, Santiago

Dit is het eerste Mandarin Oriental in Zuid-Amerika en één van de meest iconische gebouwen in de Santiago. Deze prestigieuze hotelketen is in Azië een absoluut begrip van luxe en sierlijke stijl. Mandarin Oriental Santiago heeft de allure van een resort met een weelderige tuin en een zwembad in lagunestijl met een klaterende waterval. De immense lobby is indrukwekkend. De kamers zijn ruim en goed ingericht. Het hotel beschikt over een eigen Silversea desk.

Voor lekker tafelen kan je terecht in de Atrium Lobby Lounge (ontbijt, lunch, diner); Restaurant Senso met uitstekende wijnen en onvergetelijke Italiaanse gerechten (ontbijt, lunch, diner); of in het Japans georiënteerde Matsuri (lunch, diner, gesloten op zondag en maandag). Maar zoals overal op heden, is er ook hier een gebrek aan goed opgeleid personeel: dus je hebt soms wat geduld nodig. Aan de andere kant is er geen gebrek aan Chileense vrolijkheid.

Meer over Chili en hoofdstad Santiago: De Chileense geschiedenis, in enkele lijnen:

Het grondgebied dat we nu kennen als Chili, was ooit bewoond door indianenstammen. In de late 15e eeuw trokken de Inca’s uit Peru zuidwaarts en onderwierpen een deel van deze stammen aan hun gezag. Vanaf 1535 volgden dan de Spanjaarden die het land bestuurden tot de Chileense onafhankelijkheidsoorlog in 1810. Na enkele jaren strijd werd Chili officieel onafhankelijk in 1818, dus zo’n goede 12 jaar vroeger dan België. Nadien kent het land afwisselend voorspoedige en woelige tijden zoals de Burgeroorlog in 1891 en het militaristische regime onder dictator Augusto Pinochet die in 1988 werd afgezet. Vandaag is het een moderne republiek met een president en een democratisch verkozen parlement. Chili weekt zich langzaam los van een conservatief imago en is, sedert 2022, het achtste land in Latijns-Amerika waar het homohuwelijk is ingevoerd hoewel 80% van de Chilenen katholiek is. Maar de Chilenen blijven een zeer gelovig volk, ga zeker eens binnen in La Catedral de Santiago, op de Plaza de Armas. Ga er zitten en geniet ervan: indrukwekkend.

De Chileense terroir

Chili, en in het bijzonder Santiago, heeft een verleidelijk groot aanbod van wijnbars. Geen wonder, als je weet dat je op amper 30 minuten rijden in enkele van de beste wijnregio’s van Chili bent. Wie in Santiago wijn wil proeven, kan afzakken naar enkele geweldige bars die veel wijnen per glas aanbieden. Onze tips: Bocanáriz (José Victorino Lastarria 276) is een restaurant en wijnbar in de hippe wijk Barrio Lastarria. Ze hebben een van de meest uitgebreide en bekroonde wijnkaarten van het land, met een grote selectie van ongeveer 400 Chileense wijnen. Als je dan toch in de Barrio Lastarria bent, verken dan het historische centrum van het Museo Nacional de Bellas Artes tot de Plaza de Armas en de Mercado Central (op heden een vismarkt).

Santiago voor Foodies

Wat de pizza betekent voor Napels, zijn de sánguches voor Santiago. Eigenlijk zijn royale sandwiches. Het is een soort van magisch junkfood, geliefd door jong en oud met voor ons de meest vreemde mix van ingrediënten, zoals worst, tomaat, zuurkool en mayonaise, véél mayonaise, héél veel zelf. Maar biefstuk en gesmolten kaas kan ook, of wat dacht u van de combinatie lamsbout met vijgenpasta met cognac? Je moet het beslist eens geproefd hebben, loop gerust een sangucherías (gespecialiseerde sandwichbar) binnen en installeer je gezellig tussen de Santiaguinos.

Voor de fijnproevers is er een modernistische foodscene. Absolute top is Restaurant Boragó, opgericht door Rodolfo Guzmán in 2006. Hij genoot in Europa van een opleiding, maar vestigde zich uiteindelijk in Santiago waar hij heel creatief aan de slag gaat met inheemse Chileense producten die vaak voor ons ongekend zijn (zoals een ijsbrulée met planten uit de Atacama-woestijn). De Endemica menu (met tot 17 verschillende schotels) kost 203 USD, aangepaste wijnen inclusief. Adres: Av. San José María Escrivá de Balaguer 5970 Santiago.

Ik koos voor lunch een tafel in het zeer gezellige Chipe Libre, ook wel de zelf verklaarde Republica Independiente del Pisco genoemd. Met zo’n naam moet je beslist iets te bieden hebben, zeker als je in de levendige wijk Barrio Lastarria ligt. Het is een absolute topper met een zalig interieur. Ik was er zowat de enige buitenlander, dus ja, je zit er te midden kleurrijke locals. Je waant je soms in een roman van Márquez. Hier genoot ik van de beste pisco ooit. Voor lunch had ik heerlijk gegrild rundsvlees met een rundsfond met lichte zure toets. Absoluut heerlijk! Voor € 20 heb je hier lekker gegeten, alles inbegrepen.

Cocktail Dinatoire in de befaamde Amandine Bistro, Santiago

Op uitnodiging van Silversea Cruises, zakten we in goed gezelschap van o.a. Peter Shanks (Managing Director – UK, Ireland, Middle East and Africa) en Andreas Nüssel (Managing Director – Europe) af naar de “Contemporary Bistro Amandine”, gerund door de Antwerpse Chef Rudi Scholdis. Jenny, de liefde van zijn leven, bracht hem ertoe zich uiteindelijk in Santiago te vestigen.

Rudi Scholdis groeide op met de Belgische landelijke keuken van zijn oma en overgrootmoeder. Na zijn studies als accountant, heeft hij zijn leven gewijd aan zijn grote passie: gastronomie. Na een succesvolle periode als chef-kok in het befaamde hotel The Dorchester in Londen, bracht hij jaren door aan boord van Silversea Cruises, waar hij als Culinary Director de leiding had over meer dan 50 restaurants. Hij is een van de meest gerenommeerde chef-koks ter wereld, heeft vier Michelin-sterren gewonnen in verschillende restaurants en maakt al enkele jaren deel uit van de groep van Grand Chefs de Relais & Châteaux.

Hij pendelt tussen Santiago en Parral, waar hij samenwerkt met het bedrijf Kenoz, bij de teelt van de meest zuidelijke kaviaar ter wereld en bij de bereiding van menu’s op basis van de steur.

Als wijn hadden we een selectie uit de kelders van Viña Koyle, in handen van een familie die al 6 generaties wijn teelt. De trotse eigenaar schonk ons o.a. de elegante en frisse Koyle Costa Sauvignon Blanc 2012, geteeld op een bodem van klei en kwartsstenen. De druiven worden er eerst gefermenteerd in Franse eikenhouten vaten. Koyle is een verwijzing naar een unieke bloemsoort uit de regio. De Koyle wijnen zijn in België te verkrijgen in o.a. Delhaize.

Morgen lees je hier verder de beleving van Jan van Durme

Dag 3: Puerto Williams, Silversea Cruises gaat extreem zuidwaarts

Jan van Durme= "Sedert kort is Puerto Williams officieel de “meest zuidelijke stad ter wereld”. De kleine gemeente met de haven van waaruit Silversea opereert, is te bereiken via de Aeropuerto Guardiamarina Zañartu. Van deze luchthaven is het slechts 3 km rijden naar de haven, gelegen aan het Beagle Kanaal. Dit is de befaamde zeestraat, met een lengte van ruim 240 km, die uitmondt in de Drake Passage, de toegangspoort tot Antarctica.
Wij vlogen met een gecharterde vlucht vanuit Santiago met Antarctic Airways (DAP), met een toestel British Aerospace Avro RJ85. De vlucht duurt ca. 3.30u. Tijdens de vlucht heb je tijd om na te denken. Zullen mijn reizen na mijn Antarctica expeditie nog wel boeiend zijn? We reizen, denk ik, vooral om weg te zijn, weg van jezelf in de dagdagelijkse sleur. Je wilt jezelf losweken van de routine en je zoekt hoopvol naar die andere “ik” in jezelf, die “ik” tevreden en verrijkt is door de reiservaring."

Antarctica, een lesje in nederigheid

Jan van Durme: "Ik heb het geluk gehad om reeds meer dan 30 jaar wereldreizen te kunnen doen. In Irian Jaya danste ik uitzinnig mee tussen papoea’s met peniskokers, vloekend om de hete as onder mijn voeten. Met een kloppend hart beleefde ik het Navruz festival in de ijskoude steppes van Oezbekistan. Ik herinner me om bij de allereerste Belgen te zijn die langer dan 5 dagen in Birma konden verblijven (Navruzer waren toen slechts 3 hotels voor internationale reizigers in het ganse land).
Nu ben ik altijd een nederige reiziger geweest, en toonde steeds mijn meest oprechte dankbaarheid aan de locale bevolking om wat ik mocht beleven, om even deel te zijn van hun cultuur. Vreemd genoeg ben ik nu op weg naar een continent waar er geen locale bevolking is. Neen, Antarctica behoort tot de pinguïns en andere dieren. Dit is een plaats waar de mens, het maakt niet uit welke kleur hij heeft, een bezoeker is, en waar we nederig en dankbaar het hoofd moeten buigen voor de natuur. Ben ik klaar voor de cultuur van de natuur?"

De doopmeter van de Silver Endeavour

Jan van Durme: "De Britse poolreiziger Felicity Aston werd in 2012 werd de eerste vrouw op haar eentje per ski Antarctica doorkruiste: een eenzame en moedige reis van 1744 km en die 59 dagen duurde. Silversea kon geen betere doopmeter voor Silver Endeavour vinden dan deze moedige en sterke dame. Ik had het genoegen om Felicity persoonlijk te ontmoeten. We stonden in de rij aan te schuiven om uit te checken in het hotel en ze was tegen mij aan het babbelen, wat ik helemaal niet doorhad maar best wel grappig was. “Sorry, I’m talking to myself” verschoonde ze zich. We schoten beiden in een lach. Ja, zo is ze: heel gewoon, heel open. Je zou met zo iemand ook bij de bakker aan de babbel geraken. In al haar oprechtheid vertelde ze me ook dat, hoewel ze een doorwinterde poolreiziger is, eigenlijk helemaal niet van varen houdt. Ze heeft namelijk last van zeeziekte, en zag al op tegen de oversteek van Drake Passage. “I’m not a sailor”, zei ze en voegde eraan toe dat ze pleisters heeft tegen zeeziekte. Sterkte Felicity, van het diepste van hart."

Doopceremonie Silver Endeavour

Jan van Durme: "Peter Greenberg, Silversea's ceremoniemeester voor doopfeesten, nam het woord, nadat de staf van het schip én het internationale sales & marketingteam onder muzikale begeleiding de grote zaal van het nieuwgebouwde Centro Subantarctica Cabo de Hornos, binnenstapte. Uiteraard kreeg ook Felicity Aston het woord. Maar het meest ontroerende moment was, toen na het zingen van het Chileense volkslied ook de Amerikaanse hymne werd gezongen door een Oekraïens bemanningslid in het Oekraïens. Een pakkend moment van mondiale solidariteit.";

Bekijk: https://www.youtube.com/watch?v=z0rf8tyM_8I

Drake Passage: "Ruw, ruig, gevreesd, maar toch…"

De boodschap van de expeditieleider was eenvoudig: “We moeten gewoon de Drake Passage door varen, geen ontkomen aan. Maak er het beste van…” Het is de gevreesde straat die de Atlantische en Stille Oceaan verbindt. Ergens halverwege ligt de grens van Antarctica, waar het water kouder wordt. Het is de klimaatovergangszone met vaak hevige golven. Wij hadden geluk, het waren maar golfjes van amper 6 meter . Maar de Silver Endeavour heeft uitstekende stabilisatoren aan boord waardoor het allemaal goed meeviel. Bovendien was de zon van de partij, dus werd het genieten van zeevogels spotten. Een machtige ervaring, met dank aan het gemotiveerde team van Silversea dat ons alle info gaf over de verschillende soorten zeevogels waaronder albatrossen met een vleugelreikwijdte tot 3 meter.

Néko Harbor, Antarctica

Zodiac landing in Néko Harbor, een inham van het Antarctisch Schiereiland in Andvord Bay. Silver Endeavour van Silversea Cruises is in de haven van Neko, ontdekt door de Belgische ontdekkingsreiziger Adrien de Gerlache.

Silver Endeavour, de naamgevingceremonie Silversea Expeditions pakte groots uit voor de “doop” en koos resoluut voor een van de meest adembenemende sites van het schiereiland, namelijk het legendarische Lemaire Kanaal waarvan de bevaarbaarheid eerder beperkt is. Dit spectaculaire smalle kanaal wordt omwille van het prachtige fjordlandschap ook wel eens “Kodak Alley” genoemd. En ja, het is een godsgeschenk voor fotografen. We escorteerden met een Zodiacvloot de Silver Endeavour tot aan het einde van het kanaal, waar dit elegante schip draaide en dan in omgekeerde richting terug onze richting uit voer. Op het schip had Peter Greenberg, de ceremoniemeester, assistentie van de Kapitein en doopmoeder Felicity Aston. Uit respect voor de natuur knalde even later een uit ijs gemaakte “champagnefles” tegen de boeg, terwijl de echte champagne vloeide aan boord van de Zodiacs. Daarna was het nog even nagenieten van de torenhoge kliffen, voorbijglijdende ijsrotsen en enkele eenzame zeevogels. In de verte wenkte het kleine Petermann-eiland waar we in de namiddag een landing zullen doen.

Pinguïns, elegant, nieuwsgierig en grappig

Dit zijn de feitelijke inwoners van het Witte Continent en we moeten ze respecteren. Ze leggen voor zichzelf paden door de sneeuw aan (ook wel pinguïnsnelwegen genoemd): daarop gaan wij niet lopen (we volgen een spoor dat door het expeditieteam wordt uitgezet). Deze nieuwsgierige diertjes zien in ons geen gevaar en komen vaak dichtbij om ons te verkennen. Op dat moment ga je stilstaan en wachten ze weer weg zijn. Zij hebben altijd voorrang. Je riekt ze van ver, het is een soort scherpe zeevisgeur. Ze zijn best grappig met die waggelende stap. Op de Antarctisch Schiereilanden heb je drie soorten pinguïns. De ezelspinguïn is heel gemakkelijk herkenbaar aan de oranje snavel. Maar wat hem zijn naam opleverde, is het balkend geluid dat hij produceert, precies als een ezel. De stormbandpinguïn (of kinbandpinguïn) wordt gekenmerkt door een kap van zwarte veren op de bovenkant van het hoofd, een wit gezicht en een fijne zwarte lijn (kinriem) van de ene kant van het hoofd naar de andere, die loopt over de wangen en de kin. De Adeliepinguïn is de kleinste van de drie soorten en heeft een prominent witte oogring rond beide ogen. Onze tip: neem een spiekbriefje mee met de namen in het Engels en de vertaling in het Nederlands, want voor de natuurgidsen is het allemaal zo evident dat ze er niet bij stilstaan dat wij telkens de vertaling moet doen.

Gentoo = Ezelspinguïn ; Chinstrap = Stormbandpinguïn ; Adelie = Adeliepinguïn

We hebben een noodsituatie door opkomende storm.

We worden morgen geëvacueerd per luchtbrug naar Punto Arenas waar we 1 dag meer zullen overnachten (1 nacht cruise minder). Avontuur dus. Ik houd jullie op de hoogte. Wordt een serieuze operatie.

ANTARCTICA BRIDGE: Fly & Cruise

Silversea biedt de mogelijkheid om de gevreesde Drake Passage te vermijden met een vlucht naar (of vanuit) King George Island: de zogenaamde Antarctica Bridge-cruises. Met dit pakket geniet u van een chartervlucht tussen Antarctica en Punta Arenas. Wij deden dit aan het einde van onze cruise, waar we door de opkomende sneeuwstorm ons programma moesten aanpassen. Tja, met een expeditiecruise moet je altijd flexibel zijn. We verlieten de Silver Endeavour per Zodiac om te landen op het dorre King George Island, waar een kleine militaire basis het middelpunt van de gemeenschap is. Er zijn een paar containerwoningen, een kerk, enkele hangars. Het landschap is bevreemdend, precies een besneeuwd maanlandschap met ergens daartussen een zwarte kiezelweg die de landingstrip is.

Eerlijk is eerlijk, je moet wel wat geduld oefenen want alles verloopt hier traag, ondanks dat er geen andere reizigers zijn dan jouw medepassagiers. Militaire vliegtuigen en dokters per helikopter krijgen uiteraard voorrang. We stonden er wat bij als pinguïns, samengetroept elkaar wat beschutting geven tegen de poolwind. Na het inschepen, is het genieten van de chartervlucht (in ons geval richting Punta Arenas, waar we een dag langer dan voorzien zullen verblijven). Terwijl je vanuit het vliegtuig de grillige zee ziet, is het mijmeren en nagenieten van al het mooie dat het machtige Antarctica je geboden heeft.

20nov2022: Update Punta Arenas volgt.

Beleef de immense leegheid van Patagonia

Op zo’n uurtje rijden van Punta Arenas bracht het team van Silversea ons naar de Estancia Olga Teresa. Deze typische schapenboerderij brengt je terug in de tijd. Een Frans koppel vestigde zich daar zo’n 100 jaar geleden en trachtte er te overleven. Vandaag zitten hun trotse nazaten er nog. En of ze gelukkig zijn? Het is een paradijs van stilte. Enkel het geschuifel van vogels en het zuchten van de wind hoor je er. Wie niets met de leegte of stilte heeft, moet daar zeker niet naar toe. Maar voor de anderen… ja, hier beleef je de wereld-ver-weg-van-alles. Enkele gaucho’s, geholpen door hun herdershonden, veroorzaken wat beweging in een desolaat land. Machtig!

Dat je daar geweldig kunt eten, is mooi meegenomen. Volledig in een authentieke setting, krijg je er een schaap dat op z’n geheel vier uur lang heeft gebraden. Uiteraard inclusief Chileense wijn. Opgelet, het klimaat in Patagonië is onvoorspelbaar. Maar er bestaat geen slecht weer, enkel slechte kledij!

Lees het volledig verslag op www.cruisestyle.be